Ez dira lan bilaketan aritzeko garairik onenak . Sare
sozialak, interneteko webak, lan bilatzaileak eta abar luze bat dago askotan nazkatzen
gaituztenak. Etsipena ere gailentzen zaigu inolako erantzunik jasotzen ez dugunean horrelako medioetatik. Lan bilaketan aritzeko aldarte ona eta
konstantzia behar ditugu. Jarrera positiboa beharrezkoa dugu, ezezkoaren aurrean burua goian mantentzeko.
Lana dirua irabaztekoa baliabidea izateaz gain sozializatzeko erreminta oinarrizkoa da, hau da
lanak gizartean kokatzeko aukera ematen digu, nor garen identifikatzeko. Gaur egun lan faltak gizartean kokatzeko aukerarik
ere ez digu eskaintzen. Ni zein klase sozialetan kokatzen naiz lanik ez badut? Lumpemproletariado klasean?
Pertsonak gizaki sozial gisa, erlazioak eta hartu
emanak behar ditu beste pertsonen aurrean kokatzeko. Lanak erlazio horiek gauzatzeko aukera ematen digu. Langabe bazaude sozializazioa murriztu egiten da.
Gure gurasoen garaian lanetik irten da gero txikiteoan jarraitzen zuten lanean izandako pertsonekin edo koadrilakoekin, sozializazio eremua bat gehiago zen. Aisialdia eta lana elkarrekin lotzen ziren. Gaur hori alde batera utzita dago gehienetan.
Hala ere gaur egun lanpostu askotan bakar bakarrik lan egitea tokatzen zaigu, batzuetan gure etxean egiten dugulako edota beste lankide batzuekin gaude baina bakoitza bere lanpostuan eta zuzeneko harremanik izan gabe. Internetekin lan asko sarean burutzen dira, hau da fisikoki aurrez aurre egon ez arren beste lankide batzurekin kontaktuan gaude. Harremanak sarean egiten ditugu eta birtualki sozializatzen gara.
Beraz lanean ere sozializazio erak aldatu egin dira, aukerak ireki eta berritu egin dira. Orain pertsona askokin pantaila aurrean daukagun argazkiak islatzen duen imajinarekin eta haiek bidalitako mezuekin erlazionatzen gara. Fisikoko inoiz ezagutu ez dugun pertsonarekin egunero agurtu eta komunikatzeko gai gara. Badira avatarak, gure lankide eta lagunen mezuak erantzuteko kapazitatea dutenak eta mundu birtualean funtzionatzeko balio digutenak.
Guzti honek lan eremua sozializazio gune gisa alde batera utzi du, sare sozialek edozein lekutatik erlazioak egiteko aukera ematen digute. Ez ditugu gure lankideekin espazio fisiko amankomunak konpartitzen. Espazio birtualetan partekatzen ditugu gure lanak proiektuak eta komentarioak. Lan eremutik irteten dugunean espazio pribatuak okupatzen ditugu, kirol-guneak, eskolako patioak, bidegorriak baina beti era pribatuan. Aisialdiak ere sozializazio-gune izateari utzi ote dio neurri haundi baten?
