Arrasaten oraindik krisia gainditu ez dugun adierazletako bat langabeziaren gorako bilakaera da, 77 pertsonatan egin du gora 2010eko abendutik 2011 martxora bitartean. Langabezia tasa %12koa da.
Otsaileko datuek esperantzarako bidea erakusten zuten bide luze honetan, baina matxokoak ez dute gauza bera erakutsi. Gure herria zahartuz doa, %20a 65 urtetik gorakoak dira eta populazio aktiboa jeisten ari da.2001etik 2006ra bitartean 835 pertsonatan gutxitu da populazio aktiboa.
Industrian hainbat enpresa krisitik ateratzen ari direla ematen du, baina beste batzuk batez ere etxe tresna elektrikoak eta eraikuntzarako aldamioak egiten dituztenak berriz ez, enpresa haundiak dira eta gure herriko eta bailarako enpleguan pisu haundia dutenak.
Gure bailaran industriak pisu haundia du, Gipuzkoako eskualdeen artean pisu gehien duena. Landunen %49ak industrian lan egiten du, Gipuzkoan %28ak 2006an.
Orokorrean datuak ez dira baikorrak, eta aurrera begirako irtenbideak ez dira errazak. Aldaketa sakon eta haundien aurrean gaude batez ere eskulan intentsiboko enpresak beraien produkzioak kanporatzen ari direlako azken urte hauetan. Aurrejubilazio eta errekolokazioekin kooperatibatan neurri baten galdutako lanpostuak konpensatzen ari dira.
Etorkizuna, burrukatu beharreko errealitatea izango da gutako askorentzat eta hortan jardun beharko dugu orain eta etorkizunean.
2011(e)ko apirilaren 18(a), astelehena
2011(e)ko apirilaren 6(a), asteazkena
43 urte bete berri eta lan merkaturako zaharregi ote? Gezurra
Bai hala diote lan merkatuan sarturik dabiltzanak, 40 urtetik gora adin zaila dela lan bilaketan aritzeko. Kondizio fisikoa lan batzutarako baldintza moduan jartzea tira, baina adina.
Asuntua zera da aukeratzeko nahi adina jende dutenean enpresetan gaztea nahiago dutela. Arrazoiak mila: sumisoagoa, kostu ekonomiko aldetik merkeagoa, karga familiarrik ez e.a.
Eta orduan zein da esperientziaren balioa? Ba kasu askotan ez du inolako baliorik edota oso gutxi.
Guzti hauek nere inguruan entzuten ditudanak dira, nik 43 urte bete berri ditut eta egunero 20 urte inguruko gazteeekin aritzen naiz goi mailako ziklo bat burutzen, eta egia esan nere adina abantail bat da ikasketak burutzerako orduan. Idazteko askoz ere kapazitate haundiagoa dut, entzuteko eta klasean egoteko patxada haundiagoa, galderak egiteko lasaitasuna eta nere emaitza akademikoak hobeak dira, orduan zergaitik lan merkatura begira nere egoera zailagoa da?
Nere ustez arazoa enpresetan eta bertako gestoreen buruetan dago eta estrukturala da, giza baliabideak beste edozein baliabide bezala gestionatzen dituzte, eta ez da oraingo asuntua.
Orain dela 20 urte hau da 1993ko krisian ere giza baliabide mordoa alperrik galdu zen, jende baliotsu asko merkatutik kanpora gelditu zen eta inolako aukerarik gabe berriz lan merkatuan sartzeko, orduan 23 urte nituen eta egoera injustu horretaz konturatu nintzen, nik ere problemak izan nituen baina orduan gazteegia nintzelako, esperientzia faltagatik.
Argi dago arazoa larria dela eta denok bat egin beharko dugula bertatik irtetzeko eta adin kontu eta horrelako aitzakiak alde batera utzita, benetan denok bat eginik burrukatu beharko dugula gure inguruan dauden mentalitate hauek aldatzeko.
Azken finean Europan langabezian buru bagara eta horrela daramagu azken hogeita hamar urte, estrukturala da, gizarte moduan gauza asko gaizki egiten gabiltzalako da, eta hauetako bat 40 urtetik gorako pertsonak lan merkaturako zaharrak konsideratzea da.
Asuntua zera da aukeratzeko nahi adina jende dutenean enpresetan gaztea nahiago dutela. Arrazoiak mila: sumisoagoa, kostu ekonomiko aldetik merkeagoa, karga familiarrik ez e.a.
Eta orduan zein da esperientziaren balioa? Ba kasu askotan ez du inolako baliorik edota oso gutxi.
Guzti hauek nere inguruan entzuten ditudanak dira, nik 43 urte bete berri ditut eta egunero 20 urte inguruko gazteeekin aritzen naiz goi mailako ziklo bat burutzen, eta egia esan nere adina abantail bat da ikasketak burutzerako orduan. Idazteko askoz ere kapazitate haundiagoa dut, entzuteko eta klasean egoteko patxada haundiagoa, galderak egiteko lasaitasuna eta nere emaitza akademikoak hobeak dira, orduan zergaitik lan merkatura begira nere egoera zailagoa da?
Nere ustez arazoa enpresetan eta bertako gestoreen buruetan dago eta estrukturala da, giza baliabideak beste edozein baliabide bezala gestionatzen dituzte, eta ez da oraingo asuntua.
Orain dela 20 urte hau da 1993ko krisian ere giza baliabide mordoa alperrik galdu zen, jende baliotsu asko merkatutik kanpora gelditu zen eta inolako aukerarik gabe berriz lan merkatuan sartzeko, orduan 23 urte nituen eta egoera injustu horretaz konturatu nintzen, nik ere problemak izan nituen baina orduan gazteegia nintzelako, esperientzia faltagatik.
Argi dago arazoa larria dela eta denok bat egin beharko dugula bertatik irtetzeko eta adin kontu eta horrelako aitzakiak alde batera utzita, benetan denok bat eginik burrukatu beharko dugula gure inguruan dauden mentalitate hauek aldatzeko.
Azken finean Europan langabezian buru bagara eta horrela daramagu azken hogeita hamar urte, estrukturala da, gizarte moduan gauza asko gaizki egiten gabiltzalako da, eta hauetako bat 40 urtetik gorako pertsonak lan merkaturako zaharrak konsideratzea da.
Harpidetu honetara:
Mezuak (Atom)