Aldi baterako langileak Fagor taldean eta NER taldeko gestio estilo berria

Fagor taldean 90. hamarkadaren hasieratik aldi baterako langileak edo ebentualak taldearen organigramako postu ezberdinetan egon izan dira, batez ere kualifikazio baxueneko lanpostuetan. Langile mota honek taldeko enpresen malgutasuna erraztu du.

Lan karga handiak zeudenean langileak kontratatzen ziren eta lan karga bukatuta kaleratuak izaten ziren. Langile askok urteak ematen zituzten alde batetik bestera, orain sei hilabete kooperatiba honetan, hurrengo beste urte bete beste kooperatiba baten eta horrela urteak. Beraien esperantza noizbait bazkide izatearena.

Orain une berri baten gaude, Fagor Etxetresnatako kooperatibako bazkideak dira aldi baterako kooperatiba ezberdinetan daudenak, inolako ziurtasunik gabe, etorkizunean non izango diren ez dakitelarik. Hala ere badira beste kooperatiba batzuk eta zehazki ner groupekoak beste erlazio mota bat planteatzen digutenak. Bai pertsonekiko eta taldeko beste enpresenganako beste erlazio mota berri bat. Ampo izan daiteke horren adibidea. Pertsonen eta negozioaren gestio estilo berria. Pertsona oinarri hartuta lanik ez baldin badago soldatak jaitsi eta guztiontzat lana mantendu, pertsonen artean bereizketarik egin gabe.

Filosofia berri gisa planteatzen da, hala ere Arrasateko kooperatibigintzako sustarretara joango bagina pertsonaren zentralitatea proiektuan eta atea zabalik guztiontzat hori hasieran ere bazegoen Fagor taldean. Beraz zer gertatu da azkenengo 25 urte hauetan guzti hori guztiz aldatu eta gauden egoerara iristeko?

 

 

Fagor ondoratuta zein da Arrasaten gogo aldartea.

Badira bost hilabete Fagor Etxetresnak ateak itxi zituela eta kalean hamaika protesta izan da. Hasierako golpea pasatu ondoren irtenbide indibidualak izan dira orain arteko korapiloa askatzeko ateratako hari mutur bakarra. Batzuk oso pozik  beraien aurreko egoera hobetu delako eta beste batzuk haserre txarrera egin dutelako. Bitartean aportazio boluntarioak zituzten pertsonak  aurrezkiak galdu dituzte, asko aurrejubilatuak eta jubilatuak.

Arrasaten bitartean tristura da nagusi, etorkizun iluna irudikatzen da pertsona askoren aurpegietan. Herrian, kalean gaiari buruz hitz egiteari utzi zaio. Koadrilako bazkarietan ere gaia alde batera utzi da. Badira herrian eta herritik kanpo hainbat elkarte sortuak, Ordaindu plataforma, Grumal edota Edesako langileak osaturikoak, bazkide sartzeko itxaron zerrendan zeudenak, guztiak langilegoaren zati bat ordezkatuaz.

Oraindik ondorio latzenak ez gara sentitzen hasi. Langabeziak gora egin du, behin behineko langile asko kaleratuak izan dira, taldeko kooperatibatan lanean zebiltzanak. Azken hauek oraindik langabeziako diru laguntza badute, beste batzuk hori ere ez. Familia askotan ordaindu beharreko gastuak sarreren parera iritsi dira edo gainditu dituzte.

Asuntoa zera da, gure industriaren alternatiba zein da? Oraindik ez dut erantzun garbirik eta behar bada inork ez du. Galdu den lanpostu kopurua ezin da errekuperatu eta alternatiba berririk ez da ikusten epe motzera.