Badira bost hilabete Fagor Etxetresnak ateak itxi zituela eta kalean hamaika protesta izan da. Hasierako golpea pasatu ondoren irtenbide indibidualak izan dira orain arteko korapiloa askatzeko ateratako hari mutur bakarra. Batzuk oso pozik beraien aurreko egoera hobetu delako eta beste batzuk haserre txarrera egin dutelako. Bitartean aportazio boluntarioak zituzten pertsonak aurrezkiak galdu dituzte, asko aurrejubilatuak eta jubilatuak.
Arrasaten bitartean tristura da nagusi, etorkizun iluna irudikatzen da pertsona askoren aurpegietan. Herrian, kalean gaiari buruz hitz egiteari utzi zaio. Koadrilako bazkarietan ere gaia alde batera utzi da. Badira herrian eta herritik kanpo hainbat elkarte sortuak, Ordaindu plataforma, Grumal edota Edesako langileak osaturikoak, bazkide sartzeko itxaron zerrendan zeudenak, guztiak langilegoaren zati bat ordezkatuaz.
Oraindik ondorio latzenak ez gara sentitzen hasi. Langabeziak gora egin du, behin behineko langile asko kaleratuak izan dira, taldeko kooperatibatan lanean zebiltzanak. Azken hauek oraindik langabeziako diru laguntza badute, beste batzuk hori ere ez. Familia askotan ordaindu beharreko gastuak sarreren parera iritsi dira edo gainditu dituzte.
Asuntoa zera da, gure industriaren alternatiba zein da? Oraindik ez dut erantzun garbirik eta behar bada inork ez du. Galdu den lanpostu kopurua ezin da errekuperatu eta alternatiba berririk ez da ikusten epe motzera.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina