Kurtso berriarekin batera lan berri baten bila hasi beharra daukat eta benetan neketsua da, adina aurrera doan neurrian are eta neketsuago. Hogei urte nitueneko garaietara itzultzea da baina hogeita bost urteko esperientziarekin, orduko xalotasunik gabe baina orduko urduritasunarekin.
Garaiak aldatu dira eta orain dena softagoa da. Erakundeak eta lan eskaintzaileak beraien proiektuak erakusleihoan jartzen dituzte hautagaiak erakartzeko. Gu berriz, beraien iragarkiak irakurtzean zer demontre eskatzen duten ere ez dakigularik gabiz. Ez dakit nolako esperientzia, besteko ezagutzak eta hizkuntza mailak. Izen emaileak dozenaka lanpostu bakarrerako, eta nire baitan pentsatzen dut, zertarako bidali hainbeste hautagairen aurrean.
Egia da askotan dena pikutara bidali eta lanik egin gabe bizitzeko hautua egitearena ere burura datorkidala. Orain arte aurreraturiko diruarekin eta beste lan txikiren batzuk eginda bizitzeko moduan egongo nintzateke gelditzen zaizkidan urteak. Baina bestalde, nire buruak aurrera egiteko eskatzen dit, eta egindako prestakuntza eta jakintzak aplikatzeko aukera emango didan proiekturen baten sartzera bultzatzen nau. Ez da erraza guk bizi dugun gizarte desarrollista honetako kate bat gehiago izateko esfortzua egitea.
Momentuz ez dut zirrikiturik aurkitzen non alternatiba diren proiektuetan murgiltzeko. Ba nabil batean eta bestean ate joka baina ez dut erantzunik jasotzen, bueno bai zorte on. Hurrengo hamar urtetan gizartearen hobekuntzan eta bizi poza ekarriko didan proiektu baten murgiltzea da nire helburua. Ez dut gauza handirik eskatzen, soldata duin bat eta benetan lanera joateko motibatzailea izatea. Posible izango al da?
Errealitateak berriz horrelako lanetan ari diren pertsonak gero eta gutxiago direla erakusten du, nire adineko pertsonak, berrogeita hamar urtetik gorakoak, desiratzen daude erretiroa hartzeko eta itxura baten ondo daude lanean beste hamabost urtetan jarraitzeko. Zer demontre gertatzen zaigu?
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina