New Yorkeko metroko ibilbideen eta bertako erabiltzaileen errenta mailaren arteko erlazioa.

Hiri baten dauden ezberdintasun ekonomiko eta sozialak nolakoak diren azaleratzeko era ezberdinak daude. New Yorkeko metro geltoki bakoitzean sartzen diren pertsonen errenta maila adierazten da ondorengo mapan.

 

 

 

Mapa interaktibo hauek baliabide baliagarriak dira aldagai soziodemografikoak azaltzeko eta hiriaren erradiografia bat izateko.

Posible al da enpresa demokratikoagoak eratzea?

Enpresen DNAn irabazi asmoa dago, irabazi beharra eta beti aurrean egon beharra dago. Baina kontraesan baten ere bizi dira enpresak erakunde gisa, erakunde ekonomiko bat izateaz gain erakunde sozialak ere badira. Pertsonek eta hauek eragiten dituzten interakzio sozialek enpresen etorkizuna baldintzatzen dute gaur egungo ezagutzaren gizartean.

Daniel Innerarityren iritsiz ezagutzaren gizartea baliabide materialengatik baino ezagutzarekin, zentsu zabalenean harturik, zer ikusia duten,  trebetasun eta abileziengatik lehiatzen duen gizartea da, eta hor pertsonen arteko interakzioan sortzen den ezagutzak balioa hartzen du.

Beraz, erakundeak interakzio sozialean modu positiboan eragiteko mekanismoak eratu beharrean aurkitzen dira aurrera egin nahi baldin badute. Demokrazia eta guztion parte hartzea inoiz baino beharrezkoagoak bihurtzen dira ezagutzaren gizartean baldintza onenetan lehiatu ahal izateko. Kultura aldaketa beharrezkoa da, enpresa demokratikoagoak eta jasangarriagoak eratu ahal izateko.

 

Kapital soziala eta berrikuntza soziala

Kapital soziala berrikuntza sozialerako humusa da. Gizarte baten dagoen kapital soziala konfiantza mailarekin neurtu dezaket, adibidez politika mailan politikoekiko konfiantza mailan edo baita arauen azterketekin. 

Putnamek bi kapital sozial mota bereizten ditu: loturako kapitala eta zubi kapitala. Lehena pertsona bere antzeko beste pertsona batzurekin sozializatzen denean sortzen da, adin, erlijio edota arraza berdinekoekin. Baina herrialde baten, estatu baten bakean bizitzeko beste era bateko kapitala sortu behar da, zubi kapitala deiturikoa. Zubi lana egiten duen kapitala, kultura ezberdineko edota erlijio ezberdinen arteko pertsonen arteko erlazioa dagoenean sortzen dena da. Kapital mota biak dituen gizarteak kapital sozial aberatsa izango du, bien arteko erlazioa aberasten doan neurrian.

Gure gizartean, Euskal Herrian, kapital soziala ahulduz joan dela esango nuke. Gure komunitatean, gure enpresetan, norberaren kapital soziala nola dago?

Nolakoa da gure gizartea?

Gizartea konplexua da gurea, kontsumoko gizartea deitzen diote batzuk, gizarte post-materialista ere deitzen diote beste batzuk, gizarte postindustriala edota gizarte likidoa. Hainbat deitura baina ezaugarri komun batekin, informazioaren abiadurak denbora eta espazioaren kontzeptuetan ekarri duen aldaketa. Guztiak konplexutasun estruktural bat dakar berarekin.

Merkatuaren logikak bizitza sozialean aldaketak ekarri ditu, arrazionalitate emozionalak arrazionalitate ekonomikoa gainditu du, barne eraginak aurreko erabaki funtzionalak alde batera utzi ditu. Identitate indibidualaren bilaketa bihurtu da gaurko gizartearen ikono nagusi. Indibidualizazioak ideia eta kontzeptuak pertsonalizatzera eraman gaitu. Alderdi politikoek ideiak saltzen dizkigute gure botoa erosteko asmoz.

Giza sarea lehen komunitatearen ardura zena orain estatuaren ardura bilakatu da. Kapital sozial komunitarioa murriztu da eta aldi berean erakundeak noraezean aurkitzen dira.

Gizakiak bere interakzioan sortzen dituen ereduak instituzionalizatzen doaz arauetan kristalizatuz baina hain azkar ematen dira aldaketak, balore bihurtzera ez direla iristen. Balore krisi etengabean gaude.

Gure bailara beherako norabidetik gorako norabidean jarri behar dugu.

Aste honetako berrien artean  Fagor berriz martxan hasi dela eta Candyren itxiera ditugu. Ez dira garai onak gure bailarako industriarentzat. Lanpostu asko galtzen ari gara eta irabazi oso gutxi.

Industriaren garairik onenak pasatu ziren eta beste garai batzuk datoz, eta badirudi beste garai hauek gurean izoztuta gelditzeko moduak direla. Gure erreakzionatzeko gaitasuna oso motela izan da. Lozorroan gelditu ginen 90. hamarkadan eta momentu honetan horren ondorioak pairatzen ari gara.

Etorkizun iluna lanik gabe gelditu direnentzat eta langabezian jarraitzen dutenentzat. Panorama beltz honen aurrean non jarri ditzakegu gure esperantzak.

Pertsonak dira gure esperantza, pertsona antolatuak eta helburu konkretuekin: gure bailara lozorrotik atera eta proiektu eta ideia berriak aurrera eramateko prest daudenak.

KURTSO BERRIA HASI DA

Irailarekin batera hasi dugu kurtso berria eta gehienentzat  eguneroko errutina hasi da. Umeak eskolan hasi dira, aiton amonek beraien dinamika areagotzen dute seme-alabei laguntzeko eta azken hauek beraien lanetara itzultzen  dira. Guztia zegoen tokian dago eta klabeak eta ordenagailua piztuta lanean hasi gara.

Mundua berriz ziklo eroan sartu da eta biraka hasi da noria. Hala ere badira zurrunbilo kaotikotik kanpo geratu direnak. 

Oporrak geldiune bat izan dira bai martxa eroan sartuta zeudenentzat eta beste guztientzat. Orain berriz pilak kargaturik itzultzen gara, animoak goian eta aurrera begira.

Nire aldetik beste urtaro bat hasten dut, unibertsitatean berrikuntza sozialean masterra hasten dut. Badira 20 urte baino gehiago azkenengoz  unibertsitatea zapaldu nuela ikasle gisa. Nola pasa den denbora. Jende gaztea izango dut ikaskide. Ilusioz ekiten diot fase berri honi.

Lana eta ikasle bizitza biak batera uztartzea ez da batere erraza baina aurten horrela izan beharko du. Arrasatetik Bilbora eta buelta horrela egin beharko ditut hainbat kilometro kotxean aurten. Beraz aurten gurpil eroa azkarrago joango da nire kasuan.

Lanak sozializazio gune zentraletako bat izateari utzi al dio?

Ez dira  lan bilaketan aritzeko garairik onenak . Sare sozialak, interneteko webak, lan bilatzaileak eta abar luze bat dago askotan nazkatzen gaituztenak. Etsipena ere gailentzen zaigu inolako erantzunik jasotzen ez dugunean horrelako medioetatik. Lan bilaketan aritzeko aldarte ona eta konstantzia behar ditugu. Jarrera positiboa beharrezkoa dugu, ezezkoaren aurrean burua goian mantentzeko.

Lana dirua irabaztekoa baliabidea izateaz gain sozializatzeko erreminta oinarrizkoa da, hau da lanak gizartean kokatzeko aukera ematen digu, nor garen identifikatzeko. Gaur egun lan faltak gizartean kokatzeko aukerarik ere ez digu eskaintzen. Ni zein klase sozialetan kokatzen naiz lanik ez badut? Lumpemproletariado klasean? 

Pertsonak gizaki sozial gisa, erlazioak eta hartu emanak behar ditu beste pertsonen aurrean kokatzeko. Lanak erlazio horiek gauzatzeko aukera ematen digu. Langabe bazaude sozializazioa murriztu egiten da.

 

Gure gurasoen garaian lanetik irten da gero txikiteoan jarraitzen zuten lanean izandako pertsonekin edo koadrilakoekin, sozializazio eremua bat gehiago zen. Aisialdia eta lana elkarrekin lotzen ziren. Gaur hori alde batera utzita dago gehienetan.

 

 

 

 

Hala ere gaur egun lanpostu askotan bakar bakarrik lan egitea tokatzen zaigu, batzuetan gure etxean egiten dugulako edota beste lankide batzuekin gaude baina bakoitza bere lanpostuan eta  zuzeneko harremanik izan gabe. Internetekin lan asko sarean burutzen dira, hau da fisikoki aurrez aurre egon ez arren beste lankide batzurekin kontaktuan gaude. Harremanak sarean egiten ditugu eta birtualki sozializatzen gara.

 

Beraz lanean ere sozializazio erak aldatu egin dira, aukerak ireki eta berritu egin dira. Orain pertsona askokin pantaila aurrean daukagun argazkiak islatzen duen imajinarekin eta haiek bidalitako mezuekin erlazionatzen gara. Fisikoko inoiz ezagutu ez dugun pertsonarekin egunero agurtu eta komunikatzeko gai gara. Badira avatarak, gure lankide eta lagunen mezuak erantzuteko kapazitatea dutenak eta mundu birtualean funtzionatzeko balio digutenak.

Guzti honek lan eremua sozializazio gune gisa alde batera utzi du, sare sozialek edozein lekutatik erlazioak egiteko aukera ematen digute. Ez ditugu gure lankideekin espazio fisiko amankomunak konpartitzen. Espazio birtualetan partekatzen ditugu gure lanak proiektuak eta komentarioak. Lan eremutik irteten dugunean espazio pribatuak okupatzen ditugu, kirol-guneak, eskolako patioak, bidegorriak baina beti era pribatuan. Aisialdiak ere sozializazio-gune izateari utzi ote dio neurri haundi baten?